Για να ακούς μόνο εμένα – Pablo Neruda

Το όμορφο ερωτικό ποίημα “Για να ακούς μόνο εμένα” από τον Pablo Neruda, που γράφτηκε για έναν μεγάλο έρωτα..

Για να ακους μονο εμενα – Παμπλο Νερουντα

Για ν’ ακούς μόνο εμένα
τρυφερεύουν ώρες ώρες
τα λόγια μου
και γίνονται σαν τις πατημασιές των γλάρων
στην άμμο του γιαλού…
Είναι θύελλες ζαλωμένο το πρωινό
μες στο κατακαλόκαιρο.
Σαν άσπρα μαντηλάκια αποχαιρετισμών
σαλπάρουν τα σύννεφα,
και, εκεί, τ’ αρπάζει ο άνεμος
και τα σηκώνει με τα χέρια του τα ταξιδιάρικα.
Αρίφνητη η καρδιά του ανέμου
που χτυπάει μες στην ερωτοδέσμια σιωπή μας…
Ω πευκώνα μου, εσύ, απέραντε, φλοίσβε των παρόχθιων κυμάτων,
σιγανό πηγαινέλα των φώτων,
της εκκλησιάς καμπάνα κατάμονη,
στάλα εσπερινή που ραντίζεις τα δικά σου τα μάτια,
παναγιά μου, κουκλί μου πεντάμορφο,
της στεριάς αχιβάδα, μάσα σου εσένα τραγουδάει το χώμα!..
Από τ’ αμπέλια του ήλιου
πέφτει μια ρώγα στο σκούρο φουστάνι σου.
Της νύχτας οι πελώριες ρίζες
θρασεύουν απότομα και βγαίνουν από την ψυχή σου,
κι έτσι επιστρέφεις στον έξω κόσμο
ότι είχες μέσα σου κρυμμένο,
κι έρχονται σμάρια εκεί, σμάρια γαλαζωπά,
που εσύ εγέννησες κι εσύ τα τρέφεις…
Στη στερνή αναλαμπή του το φως σε τυλίγει…

Θυμάσαι; – Ερωτικό ποίημα Χρήστος Μπουλώτης

Ο Χρήστος Μπουλώτης γράφει το ερωτικό ποίημα με τίτλο “Θυμάσαι“, ένα πολύ τρυφερό και συγκινητικό ποίημα για ευαίσθητες και ταλαιπωρημένες ψυχές που τις έχει κυριεύσει ο έρωτας…

Θυμάσαι; Χρήστος Μπουλώτης

Σε μια ξένη πόλη ούτε δική μου
ούτε δική σου, εκεί σε πρωτοείδα
Μπορεί και να μ΄ήξερες από παλιά
κι απλά με ξαναβρήκες.
Κι έβρεχε, χωρίς ομπρέλα
ΤΟ  ΘΥΜΑΣΑΙ;
την άλλη κιόλας μέρα φτιάξαμε ένα τρένο
κίτρινο κόκκινο μπλε το βάψαμε
και ταξιδεύαμε τη γη..
νύχτες ταξιδεύαμε
στον ουρανό..
αστέρι και σταθμός
ΘΥΜΑΣΑΙ;
βρήκες το πιο μακρινό αστέρι
κι είπες να το γυαλίσουμε
να του φυτέψουμε μια λέυκα
να μείνουμε για πάντα εκεί
ΘΥΜΑΣΑΙ;
όταν σου έδινα πορτοκάλι
πήγαινε να πει μόνο μαζί σου ταξιδεύω.
Με πέντε πορτοκάλια κάναμε πορτοκαλάδα
την πίναμε μισή μισή
ΘΥΜΑΣΑΙ;
Κι έτρεχα κάθε άνοιξη σ΄όλη τη γη
να βρω το πρώτο πρώτο λουλούδι
για σένα βέβαια..
Κατέβαινες στα βάθη του ωκεανού εσύ
και μου ΄φερνες ένα κοχύλι
ΘΥΜΑΣΑΙ;
Άμα στο ζήταγα γινόσουνα ποτάμι λίμνη θάλασσα ωκεανός..
Κι όταν το ζήταγες γινόμουνα κι εγώ
ΘΥΜΑΣΑΙ;
Μου έστελνες στον ύπνο μου όνειρα
καλοπλυμένα, καλοχτενισμένα
και τα δικά σου όνειρα εγώ τα ετοίμαζα.
ΘΥΜΑΣΑΙ;
θυμάσαι τότε που κατέβηκα στον ύπνο σου μ΄ ένα τεράστιο ροζ αερόστατο;
Σου χάρισα ένα μύλο
να τον κρατάς γερά
γιατί φοβόσουν τα σκοτάδια.
Μου χάρισες έναν ολόιδιο κι εσύ
το θυμάσαι ακόμη;
Μια νύχτα χάθηκες σένα μεγάλο δάσος
Είχες το μύλο δε φοβήθηκες…
κι έτρεξα και σε βρήκα
Μου χάρισες ένα χρυσόψαρο
που μέτραγε ως τα χίλια
κι ένα τζιτζίκι
και μια ζίνα
κι ένα πουκάμισο άσπρο..
το θυμάσαι;
και σου μάθα να ζωγραφίζεις
κάμπους και ποτάμια.
Μη πατάς πολύ το μολύβι σου ΄λεγα.
Μια αγκαλιά ψυχές το τοπίο
κι οι ψυχές δεν έχουν περίγραμμα
ΘΥΜΑΣΑΙ;
Και μου μάθες να φτιάχνω χάρτινα καράβια
Και χάρτινα κινέζικα πουλιά
Μια μέρα είπαμε καιρός πια να εφεύρουμε την δική μας γραφή
να μην την ξέρει άλλος
Τη ζωγραφίσαμε στο πι και φι
κοντά σ’ενα ποτάμι, πάντα ένα ποτάμι
τη θυμάσαι ακόμη εκείνη τη γραφή;
Κι εφεύραμε ένα σωρό πράγματα από τότε
τη σαντιγύ
τον ήλιο
τις αυπνίες
την παλίρροια
το σκούρο μπλε
τα θυμασαι όλα;
Ό,τι δεν χώραγε στις λέξεις
το κάναμε μικρές μικρές σημαιούλες πολύχρωμες.
Θυμάσαι πως τις ανεμίζαμε;
Το μαγικό δωμάτιο που άλλαζε σχήμα ανάλογα με τη στάση του κορμιού μας
το θυμάσαι;
κι ήταν φορές που γινότανε ολοστρόγγυλο
Θυμάσαι πότε;
Μαζί διαβάζαμε τα πιο ωραία παραμύθια
Κι όταν μας τέλειωσαν
αρχίσαμε να παίζουμε δικά μας παραμύθια
Μια φορά και έναν καιρό ήτανε δυο
ΘΥΜΑΣΑΙ;
Ήτανε δυο κι ήτανε σαν ένας
ένας και πολλοί μαζί
Χωρίζαμε για λίγο μόνο
γιατί αλλιώς
πως θ’ ανταμώναμε ξανά;
Και σου ‘γραφα κάθε στιγμή
κάτι τεράστια γράμματα
Μου ΄γραφες και συ ακόμη πιο τεράστια.
Μια φορά όμως που άργησες
πρόλαβε κι ήρθε ο χειμώνας
που κράτησε όσο πέντε.
Κι όταν τέλειωσε
ήρθε πάλι χειμώνας ακόμη πιο βαρύς
Και δεν μπορούσες να γυρίσεις
Έμεινες μακριά
Και μου ΄γραψες
Η πιο μεγάλη απόσταση είναι ο χρόνος…
Μπορεί…
όμως..
τα πιο ωραία μας ταξίδια
δεν τα ταξιδέψαμε ακόμη
Σε περιμένω…
ΕΛΑ
Θα μετρήσω ώς το δέκα ….

Ερωτικό Κείμενο από την Αλκυόνη Παπαδάκη

Η Αλκυόνη Παπαδάκη είναι μια από τις πιο αγαπημένες συγγραφείς, με κείμενα έρωτα και αγάπης, βαθιών και μεγάλων συναισθημάτων. Μεστή αλλά λυρική όπου πρέπει, με μια ικανότητα να εμβαθύνει στα ανθρώπινα, να βρίσκει την πηγή του συναισθήματος, την πηγή αυτών που μας κάνουν ευτυχισμένους αλλά και δυστυχείς ενίοτε.
Παραθέτουμε ένα ερωτικό κείμενο της Αλκυόνη Παπαδάκη που αγαπάμε πολύ. Για αυτούς που θεωρούν τον έρωτα κινητήριο μοχλό της ζωής τους.

Ερωτικό Κείμενο, Αλκυόνη Παπαδάκη

Ήταν καλά κρυμμένοι ανάμεσα στις πυκνές καλαμιές. Ούτε αστέρια δεν τους έβλεπαν.
Μόνο αν περνούσε κανένα νυχτοπούλι, θα πλήγωνε με τη φτερούγα του την ανάσα του έρωτα τους.
Δεν μιλούσαν. Δεν είχαν να πουν λόγια αγάπης ούτε να δώσουν όρκους αφοσίωσης. Το πάθος μιλάει με την αφή.
Αυτή ανάβει χίλιες πυρκαγιές και κάνει στάχτες τα κορμιά.
Ύστερα, πάνω στις στάχτες και στ’ αποκαΐδια, κάνει βόλτες και σκαλίζει την ψυχή.
Σκαλίζει ήλιους τα μεσάνυχτα και κόκκινα φεγγάρια τα καταμεσήμερα.
Σκαλίζει… κι ονειρεύεται…
Τα μικρά ξεφωνητά το πάθους τους τα ‘παιρνε το αεράκι και τα ‘παιζε ανάμεσα στις καλαμιές.
Τα κάρφωνε σαν πολύχρωμες χάντρες στα κιτρινισμένα φύλλα. Τα ‘δενε δαχτυλίδια και τα φορούσε στα χλωρά καλάμια.
Στα κορμιά τους έκανε αυλάκι ο ιδρώτας κι έτρεχε.
Και γύρω από το αυλάκι άνθιζαν όλα μαζί τ’ αγριολούλουδα της ασφοδελιών.
Πέρα στα σκίνα, δυο μεγάλα γυαλιστερά φίδια ζευγάρωναν πάνω στον ώμο της νύχτας και της άφηναν κόκκινα σημάδια στο λαιμό.
Δυο μεγάλα γυαλιστερά φίδια… γλιστρούσαν στα υγρά κορμιά τους και ερωτεύονταν.
Μέσα στη σιωπή. Μέσα στο σκότος. Μέσα σε μια φοβερή λαβα, που έσταζε από τα γένια του θεού.
Κανείς δεν είχε προσέξει πως στο ρέμα είχαν ανθίσει τα νερόκρινα.
Κανείς δεν είχα προσέξει πως τα σκίνα είχαν γεμίσει όνειρα και φίδια.
Κανείς δεν είχε προσέξει πως ένα ασφοδέλι ήξερε όλα τα μυστικά του ερώτα…
Απόσπασμα από το μυθιστόρημα “Οι κάργιες”της Αλκυόνης Παπαδάκη



 

«ΤΟ LAPTOP- Μία Ασυνήθιστη Σχέση» -- Η ιστορία με λίγα λόγια.


Ο Χάρβεϋ Μπέικερ δεν έψαχνε την αγάπη όταν βρέθηκε κατά τύχη σε ένα φόρουμ για fans της αστρολογίας στο ίντερνετ και γνώρισε την Κέιτι Αγγελοπούλου, μια λαμπρή, νέα δικηγόρο και πολύ καλή αστρολόγο. Εκείνη κατασκεύασε τον αστρολογικό του χάρτη και ανακάλυψε ότι οι δυο τους ήταν το τέλειο ζευγάρι. Όταν αυτός ζήτησε να μάθει περισσότερα, τον εξυπηρέτησε και του κέντρισε το ενδιαφέρον. Επικοινωνώντας αποκλειστικά μέσω e-mail και online κλήσεων, τελικά ερωτεύονται. Από την άλλη άκρη του κόσμου, χωρίς να έχουν ιδωθεί, τον πείθει να καταθέσει αίτηση διαζυγίου, γιατί αν και σε διάσταση, είναι ακόμα τυπικά παντρεμένος με τη Νόελ Μάντρες, μία διαβολική, εγωπαθή και πλούσια γυναίκα, που τον παντρεύτηκε μόνο και μόνο για να τσατίσει τον πατέρα της.
Η Νόελ ποτέ δε χρησιμοποίησε το επίθετό του, ούτε και ενδιαφέρθηκε για προγαμιαίο συμβόλαιο. Ένα μεγάλο μέρος της περιουσίας της σπαταλήθηκε στην πλουσιοπάροχη τελετή του γάμου της. Όταν λοιπόν εκείνος την άφησε πριν τέσσερα χρόνια, για να φροντίσει την άρρωστη αδελφή του, δεν της έλειψε καθόλου. Όταν όμως τελικά γυρίζει σπίτι, ερωτευμένος με μία γυναίκα από το ίντερνετ, η οποία τον ενημέρωσε ότι δικαιούται τη μισή της περιουσία-- και αφού η Νόελ έχει κερδίσει ένα λαχείο 1.000.000 δολαρίων—αρχίζει ένα ατελείωτο κυνηγητό. Από τη μία, η Κέιτι έχει την καρδιά και την ψυχή του, και θέλει περισσότερα. από την άλλη, η Νόελ έχει τη δύναμη και τα χρήματα, και είναι κι οι δύο έτοιμες να παλέψουν για όλα ή τίποτα.
Η ιστορία κορυφώνεται στην Αθήνα της Ελλάδας, όπου οι ισορροπίες στις σχέσεις των τριών δοκιμάζονται, ωθώντας τους σε ακραίες καταστάσεις. Ο φακός της ιστορίας παρακολουθεί στενά αυτήν την κορύφωση, κατά την οποία αγάπη και μίσος περιπλέκονται.
Ένα συναρπαστικό έργο που καταφέρνει να συνδυάσει το απλό και χιουμοριστικό με το βαθύτατα ψυχολογικό και ανθρώπινο.

ΚΑΝΤΕ “LIKE” ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ!

Μαρίνα των βράχων-Οδυσσέας Ελύτης

Έχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη - Μα πού γύριζες
Ολημερίς τη σκληρή ρέμβη της πέτρας και της θάλασσας
Αετοφόρος άνεμος γύμνωσε τους λόφους.
Γύμνωσε την επιθυμία σου ως το κόκαλο
Κι οι κόρες των ματιών σου πήρανε τη σκυτάλη της χίμαιρας
Ριγώνοντας μ' αφρό τη θύμηση!
Πού είναι η γνώριμη ανηφοριά του μικρού Σεπτεμβρίου
Στο κοκκινόχωμα όπου έπαιζες θωρώντας προς τα κάτω
Τους βαθιούς κυαμώνες των άλλων κοριτσιών
Τις γωνιές όπου οι φίλες σου άφηναν αγκαλιές τα δυοσμαρίνια

- Μα πού γύριζες
Ολονυχτίς τη σκληρή ρέμβη της πέτρας και της θάλασσας
Σου' λεγα να μετράς μες στο γδυτό νερό τις φωτεινές του μέρες
Ανάσκελη να χαίρεσαι την αυγή των πραγμάτων
'Η πάλι να γυρνάς κίτρινους κάμπους
Μ' ένα τριφύλλι φως στο στήθος σου ηρωίδα ιάμβου.

'Εχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη
Κι ένα φόρεμα κόκκινο σαν το αίμα
Βαθιά μες στο χρυσάφι του καλοκαιριού
Και τ' άρωμα των γυακίνθων - Μα πού γύριζες

Κατεβαίνοντας προς τους γιαλούς τους κόλπους με τα βότσαλα
'Ηταν εκεί ένα κρύο αρμυρό θαλασσόχορτο
Μα πιο βαθιά ένα ανθρώπινο αίσθημα που μάτωνε
Κι άνοιγες μ' έκπληξη τα χέρια σου λέγοντας τ' όνομά του
'Οπου σελάγιζε ο δικός σου ο αστερίας

'Ακουσε ο λόγος είναι των στερνών η φρόνηση
Κι ο χρόνος γλύπτης των ανθρώπων παράφορος
Κι ο ήλιος στέκεται από πάνω του θηρίο ελπίδας
Κι εσύ πιο κοντά του σφίγγεις έναν έρωτα
'Εχοντας μια πικρή γεύση τρικυμίας στα χείλη.
Δεν είναι για να λογαριάζεις γαλανή ως το κόκαλο άλλο καλοκαίρι,
Για ν' αλλάξουνε ρέμα τα ποτάμια
Και να σε πάνε πίσω στη μητέρα τους,
Για να ξαναφιλήσεις άλλες κερασιές
'Η για να πας καβάλα στο μαίστρο.
Στυλωμένη στους βράχους δίχως χτες και αύριο,
Στους κινδύνους των βράχων με τη χτενισιά της θύελλας
Θ' αποχαιρετήσεις το αίνιγμά σου.

ΕΝΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΑΞΙΟΛΟΓΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΕ ΤΕΛΕΙΕΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ!

To κάλεσμα του εραστή – Ερωτικό Ποίημα του Xαλίλ Γκιμπράν

To κάλεσμα του εραστή είναι ένα ερωτικό ποίημα του Xαλίλ Γκιμπράν. Ο «άνθρωπος από τον Λίβανο», όπως είναι γνωστός στο ευρύ κοινό ο Χαλίλ Γκιμπράν, υπήρξε ποιητής, φιλόσοφος και καλλιτέχνης. Στο έργο του ” Ο Προφήτης” γράφει για την αγάπη και τον έρωτα.

Που είσαι αγαπημένη;
Μήπως σ’ εκείνο το μικρό παράδεισο,
να ποτίζεις τα λουλούδια που σε κοιτάνε
όπως τα βρέφη το στήθος της μάνας;
Ή μήπως στο δωμάτιό σου,
όπου ο βωμός της αρετής στήθηκε προς τιμή σου
και που σ’ αυτόν προσφέρεις θυσία
την ψυχή και την καρδιά μου;
Ή ανάμεσα στα βιβλία,
γυρεύοντας ανθρώπινη γνώση
ενώ είσαι γεμάτη ουράνια σοφία;
Ω συντρόφισσα της ψυχής μου, που είσαι;
Προσεύχεσαι στο ναό; Ή καλείς τη Φύση στο λιβάδι,
λιμάνι των ονείρων σου;
Είσαι στις καλύβες των φτωχών,
παρηγορώντας τους πονεμένους με τη γλύκα της ψυχής σου
και γεμίζοντας τα χέρια τους με τη γενναιοδωρία σου;
Είσαι το πνεύμα του Θεού παντού. Είσαι δυνατότερη απ’ τους αιώνες.
Θυμάσαι τη μέρα που συναντηθήκαμε,
όταν μας τύλιγε το φωτοστέφανο του πνεύματός σου;
Και πλανούνταν γύρω μας οι άγγελοι του Έρωτα δοξολογώντας τις πράξεις της ψυχής;
Θυμάσαι τα μονοπάτια και τα δάση που περπατούσαμε μ’ ενωμένα τα χέρια,
σφιχταγκαλιασμένοι σα να κρυβόμαστε μέσα στους ίδιους μας τους εαυτούς;
Θυμάσαι την ώρα που σ’ αποχαιρέτησα και το αγνό φιλί σου πάνω στα χείλη μου;
Εκείνο το φιλί που με δίδαξε ότι η ένωση χειλιών ερωτευμένων
φανερώνει ουράνια μυστικά ανέκφραστα απ’ τη γλώσσα.
Ήταν η εισαγωγή σ’ ένα μακρόσυρτο στεναγμό
σαν την ανάσα του Παντοδύναμου που έκανε άνθρωπο το χώμα.
Εκείνος ο στεναγμός μ’ οδήγησε στον πνευματικό κόσμο
δείχνοντάς μου τη δόξα της ψυχής μου.
Κι αιώνια εκεί θα μείνει μέχρι πάλι να ενωθούμε.
Θυμάμαι όταν με φίλαγες και με φίλαγες
και δάκρυα έτρεχαν στα μάγουλά σου
κι έλεγες: “Συχνά πρέπει να χωρίζονται τα γήινα σώματα
για γήινους σκοπούς και χώρια να ζουν ο κόσμος τ’ αναγκάζει.
Μα ο Έρωτας κρατάει στα χέρια του το πνεύμα ενωμένο
μέχρι να φτάσει ο θάνατος, να πάρει ενωμένες ψυχές.
Πήγαινε, αγαπημένε. Η Ζωή σε διάλεξε εκπρόσωπό της.
Υπάκουσέ την,
γιατί είναι η Ομορφιά που προσφέρει
στον πιστό της την κούπα της γλύκας της ζωής.
Όσο για τη δική μου αδειανή αγκαλιά,
η αγάπη σου θα ‘ναι η παρηγοριά μου.
Κι η θύμησή σου Αιώνιος Γάμος.”
Που είσαι τώρα, άλλε μου εαυτέ;
Είσαι ξύπνια μέσα στη σιωπή της νύχτας;
Ας σου φέρνει ο καθάριος άνεμος
τους χτύπους της καρδιάς μου κι όλη μου την αγάπη.
Χαϊδεύεις άραγε το πρόσωπό μου με τη θύμησή σου;
Η εικόνα δεν είναι πια σωστή,
γιατί η θλίψη έριξε τη σκιά της
στην άλλοτε χαρούμενη έκφρασή μου.
Τα δάκρυα μάραναν τα μάτια μου
που καθρέφτιζαν την ομορφιά σου
και ξέραναν τα χείλια που γλύκαινες με τα φιλιά σου.
Που είσαι αγαπημένη;
Ακούς το κλάμα μου πέρα απ’ τον ωκεανό;
Καταλαβαίνεις την ανάγκη μου;
Γνωρίζεις πόσο μεγάλη είναι η υπομονή μου;
Υπάρχει στον άνεμο κάποιο πνεύμα
για να σου φέρει την ανάσα της ετοιμοθάνατης νιότης μου;
Υπάρχει μυστική επικοινωνία ανάμεσα στους αγγέλους
για να σου φέρει το παράπονό μου;
Που είσαι, όμορφο αστέρι μου;
Το σκοτάδι της ζωής μ’ έριξε στην αγκαλιά του.
Η θλίψη με νίκησε.
Πάρε το χαμόγελό σου στον ουρανό.
Θα ‘ρθει και θα με ζωντανέψει!
Ανάσανε την ευωδιά σου στον άνεμο!
Θα με στηρίξει!
Που είσαι, αγαπημένη;
Ω, πόσο μεγάλη είναι η Αγάπη!
Και πόσο μικρός εγώ!

Τα άσπρα Πουλιά, ερωτικό ποίημα του Ουίλιαμ Γέιτς

Ο Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς (1865-1939) θεωρείται ένας από τους κορυφαίους αγγλόφωνους ποιητές του 20ού αιώνα. Μέσα από το πολυεπίπεδο έργο του έχει καταφέρει να συνδυάσει το ρεαλισμό με την αγάπη, τον έρωτα και τους μύθους της Ιρλανδίας που είναι η αγαπημένη πατρίδα του ποιητή.
Για πολλούς η ερωτική ποίηση του Γέιτς αποτελεί μια από τις πιο σημαντικές εκφράσεις του έρωτα, της λατρείας και της αναζήτησης του συντρόφου. Το απόλυτο αντικείμενο ομορφιάς είναι η γυναίκα, η οποία είναι ιερή στα ποιήματα του.


Θά ‘θελα νά ‘μασταν, αγαπημένη μου, άσπρα πουλιά επάνω στον αφρό της θάλασσας!
Τη φλόγα του μετεωρίτη ν’ αποφεύγαμε προτού να ξεθωριάσει και χαθεί,
Κι η φλόγα του γαλάζιου άστρου, του εσπερινού, κρεμάμενη στο χείλος τ’ ουρανού,
Έχει ξυπνήσει στις καρδιές μας, αγαπημένη μου, μια θλίψη που ίσως δε θα σβήσει.
Μια αφύπνιση έρχεται απ’ εκείνους τους ονειροπόλους,  μες στη δροσιά, το κρίνο και το ρόδο,
Ω, μην ονειρεύεσαι, αγαπημένη μου, για κείνους, τη φλόγα του μετεωρίτη που χάνεται,
Ή τη φλόγα τ’ άστρου του γαλάζιου, π’ αργεί να σμίξει με τη δροσιά που πέφτει
Γιατί θα τό’ θελα να μεταμορφωνόμασταν σ’ άσπρα πουλιά επάνω στον περιπλανώμενο αφρό: Εγώ κι εσύ!
Την σκέψη μου σφυροκοπούν αμέτρητα νησιά, και Δαναών ακρογιαλιές πολλές,
Όπου ο Χρόνος σίγουρα θα μας ξεχνούσε, κι η λύπη δε θα μας πλησίαζε άλλο πια.
Σε λίγο μακριά απ’ το ρόδο και το κρίνο δεν θα μπορούσαμε ν’ αντέξουμε τις φλόγες.
‘Ασπρα πουλιά να είμασταν, αγαπημένη μου, επάνω στον αφρό της θάλασσας να πλέαμε!

Μιχάλης Γκανάς, Flash-black

Έπεφτε το κορμάκι σου και το 'χτιζα με χάδια
την ώρα που 'σβησε το φως
κι άναψαν τα σκοτάδια

Είδα το μαύρο που 'κρυβες
με σάρκα και με δέρμα
κι ανάμεσα στα δόντια σου το «σ'αγαπώ» σαν κέρμα

Τρόμαξα κι άναψες το φως, η νύχτα έκανε πίσω
σα φίδι που δεν πρόλαβα
καλά να το χτυπήσω

Κι άφησε στο σεντόνι μας
το μαύρο της το ντύμα,
όλο το βράδυ πάσχιζα να κόψω αυτό το νήμα.

Από τη συλλογή Γυάλινα Γιάννενα (1989)

Μιχάλης Γκανάς, Περί ποιήσεως

Κι εσύ που ξέρεις από ποίηση
κι εγώ που δεν διαβάζω
κινδυνεύουμε.
Εσύ να χάσεις τα ποιήματα
κι εγώ τις αφορμές τους.

Από τη συλλογή Τα μικρά (1969-1999) [2000]

Μιχάλης Γκανάς, Άτιτλο (Έρχονται μέρες που ξεχνάω πώς με λένε..)

Έρχονται μέρες που ξεχνάω πώς με λένε.

Έρχονται νύχτες βροχερές βαμβακερές ομίχλες
τ' αλεύρι γίνεται σπυρί ύστερα στάχυ
θροΐζει με πολλά δρεπάνια
αψύς Ιούλιος στη μέση του χειμώνα.
Βλέπω το υφαντό του κόσμου να ξηλώνεται
αόρατο το χέρι που ξηλώνει
και τρέμω μην κοπεί το νήμα.
Νήμα νερού στημόνι χωρίς μνήμη
σταγόνα διάφανη σε βρύα και λειχήνες
νιφάδα-χνούδι των βουνών
χαλάζι-φυλλοβόλο
κι άξαφνα σκάφανδρο ζεστό
στην κιβωτό της μήτρας.
Αρχαίο σκοτάδι τήκεται και τρίζει
αχειροποίητη φλογίτσα που το γλείφει.

Συναγωγές υδάτων υετοί πρόγονοι παγετώνες
στην πάχνη ακόμη της ανωνυμίας.

Από τη συλλογή Παραλογή (1993)

Μονοτονία

Την μια μονότονην ημέραν άλλη
μονότονη, απαράλλακτη ακολουθεί. Θα γίνουν
τα ίδια πράγματα, θα ξαναγίνουν πάλι -
η όμοιες στιγμές μας βρίσκουνε και μας αφίνουν.

Μήνας περνά και φέρνει άλλον μήνα.
Aυτά που έρχονται κανείς εύκολα τα εικάζει·
είναι τα χθεσινά τα βαρετά εκείνα.
Και καταντά το αύριο πια σαν αύριο να μη μοιάζει.
  
ΚΑΒΑΦΗΣ

Κ.Π Καβάφης - Όσο μπορείς (απαγγελία: Σ.Στρατηγός)

Παρακλαυσίθυρον – Ερωτικό ποίημα άγνωστης ποιήτριας από την αρχαία Ελλάδα

Με κοινή μας επιλογή και σύμμαχο την αγαπημένη Αφροδίτη, γίναμε ταίρι.
Πονώ σα θυμάμαι που με φιλούσες επίμονα, σκορπίζοντας στο κορμί μου τόσο γλυκιά σύγχυση, ενώ είχες σκοπό να με παρατήσεις και να διαλύσεις την αγάπη μας.
Δεν αντιμάχομαι πια τον έρωτα που νιώθω.
Αγαπημένα άστρα και νύχτα δέσποινα, γλυκιοί συνεργοί, άσφαλτα στείλτε με σ’ αυτόν, που κι η ίδια η Αφροδίτη έρμαιο μ’ οδηγεί, εκεί, όπου ο μεγάλος Έρωτας περιμένει να με τυλίξει στα δεσμά του.
Συνοδοιπόρος μου η μεγάλη φλόγα που καίει τα σωθικά μου.
Ο λογοπλάνος μαυλιστής του νου μου, αυτός που από πάντα του μεγαλοπιανόταν, αγνόησε την αγάπη μου δίχως να φέρει βαριά την αδικία που μου ‘κανε.
Αυτό ειν’ άδικο για με και με πεθαίνει.
Οργίζομαι!
Τρελαίνομαι!
Καίγομαι, μονάχη μου!
Αφέντη του νου, της καρδιάς και του κορμιού μου, χρωμάτισε πάλι την άδεια μοναξιά μου!
Δέξου με, που σου ζητώ διακαώς και με χαρά, να ‘μαι δούλα σου και μη με παραμερίζεις άκαρδα!
Μεγάλη οδύνη έχει ο μανιασμένος, χωρίς ανταπόκριση, έρωτας κι οδηγεί στη τρέλα.
Γιατί πρέπει να υπομένει, να καρτερά και να ψήνεται στις πύρινες γλώσσες της ζήλειας.
Μάθε πως σου ‘χω απέραντη κι ακατανίκητη οργή!
Τρελαίνομαι σα πλαγιάζω ολομόναχη στο κρεβάτι μας, ενώ εσύ αλλού δίνεις και παίρνεις χαρά!
Όμως δεν είναι σωστό να μαλώσουμε, γιατί θα πρέπει να χωριστούμε.
Έχουμε φίλους να κρίνουν και να μας συμβουλέψουν για δίκιο κι άδικο.
Έλα μαζί να τους μιλήσουμε, χαρά μου, τίμια, άξια, σωστά και λογικά, αν κι ο Έρωτας δεν έχει λογική!
Δες άρχοντά μου, πως μ’ έχεις καταντήσει, αν και καλά και πιστά θα σ’ υπηρετούσα!
Τώρα πια δε μπορώ μήτε λιγάκι έστω να σε πλησιάσω, να σ’ αγγίξω!
Πώς με παρατάς έτσι κύριέ μου, συ που πρώτος και τόσον επιδέξια με γεύτηκε;
Που πρώτος διέβης τις πύλες του νου και του κορμιού μου;
Ζηλεύω και τους δούλους ακόμα που σε πλησιάζουν, ό,τι κι αν σκέφτεσαι μ’ αυτό!
Ανόητα παραξενεύεσαι που λέω πως θαυμάζω κείνες που γίνονται χαλάκι στα πόδια των αγαπημένων τους!
Αρρώστησα!
Χάζεψα!
Κι εσύ αφέντη κι άρχοντά μου, με πετάς στην άκρη!
Παρ’ όλο που σε σένα πρώτο, για τη ψυχή μου μίλησα…
Μετάφραση Πάτροκλος Χατζηαλεξάνδρου www.peri-grafis.com

Ο ΠΟΘΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Εἶνε ὁ πόθος μου τέτιος, ἀγέρα
σὰν τὸν ἄγριο θυμό σου
ποὺ στὶς πλούσιες κοιλάδες σφυρίζει.
Εἶνε ἀνήμερος, ἄγρια φοβέρα,
πλούσιοι οἱ τόποι βαθιά μου
καὶ σὰ χάρος σκληρὸς τοὺς θερίζει.
Κάθε ἐλπίδα, κάθε ὄνειρο νέο
τὸ χαϊδεύει σὰν αὔρα
ζωοδότρα στὰ ἐαρινὰ φύτρα.
Κι᾿ ἂν αὐξάνη καὶ γίνεται ὡραῖο,
εἶνε ἡ γόνιμη ὁρμή του
ποὺ θὰ γίνη ἡ σκληρὴ καταλύτρα.

Μαρία Πολυδούρη

 

ΤΣΑΡΛΣ ΜΟΥΚΟΦΣΚΙ : "δε γουστάρω να με φορμάρει η κοινωνία στα μέτρα της" !

Ενα κείμενο του Μπουκόφσκι...

"Όποιον και να ρωτήσετε, θα σας πει ότι δεν είμαι και πολύ καλός άνθρωπος.
Δεν ξέρω τι σημαίνει αυτή η λέξη.
Πάντα συμπαθούσα τους παλιανθρώπους, τους παράνομους και τα ρεμάλια...
Δε τα γουστάρω εκείνα τα καλοξυρισμένα αγοράκια, με τη γραβάτα και την καλή δουλειά.
Μου αρέσουν οι απελπισμένοι άνθρωποι, οι άνθρωποι με τα σπασμένα δόντια, τα σπασμένα μυαλά και τους σπασμένους τρόπους.
Αυτοί με ενδιαφέρουν.
Είναι γεμάτοι εκπλήξεις και εκρήξεις.
Για μένα οι έκφυλοι έχουν περισσότερο ενδιαφέρον απο τους αγίους.
Οι αλήτες με ξεκουράζουν, γιατί και γω αλήτης είμαι.
Δε γουστάρω τους νόμους, τη θρησκεία, την ηθική και τους κανόνες.

Δε γουστάρω να με φορμάρει η κοινωνία στα μέτρα της..."

Τσαρλς Μπουκόφσκι

Σε προσέχω σαν δάκρυ– Ερωτικο Ποιημα – Ρηνιω Παπανικολα

Σε προσέχω σαν δάκρυ μη χάσει το σχήμα του,
τι νομίζεις μας έχει απομείνει καρδιά μου,
μια φούχτα τσαγανόφλουδες.
Σε προσέχω σα δάκρυ μη χάσει το σχήμα του.
-Ξέρεις; Ναι, ξέρεις.
-Εγώ δεν ξέρω.
Κι οι ψαλμωδίες δεν τολμάνε ν’ αγγίξουν
τον θόλο τους και χάνεται ο απόηχος.
Αλάτισέ μου το σκήπτρο σου κι αυτή
τη γεύση την έχασα.
Τι νομίζεις μας έχει απομείνει καρδιά μου,
μια αντάρα μες στη θάλασσα.
Ημέρωσέ μου τα κίτρινα, υποφέρω.
Φέρε τη γνώμη σου κοντά μου, εξαφανίζονται.
Τα τζιτζίκια όπως πάντα ξετρελαίνουν τον κόσμο,
ήχος πυκνός και αδιάσπαστος, ήχος παρηγορητικός,
ήχος καθησυχαστικός, ήχος που δεν μας αφορά πια.
Σε προσέχω σα δάκρυ μη χάσει το σχήμα του.

ΓΝΩΜΙΚΑ-ΡΗΤΑ!

Είτε είμαστε άνθρωποι είτε είμαστε αστρική σκόνη, όλοι μαζί χορεύουμε στη μελωδία ενός αόρατου ερμηνευτή Αλμπερτ Αινσταιν
Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει σε τι ύψη μπορείτε να πετάξετε. Ούτε και εσείς οι ίδιοι δεν θα το ξέρετε, προτού ανοίξετε τα φτερά σαςΤζον  Μέισον
Οι άνθρωποι που κτίζουν το μέλλον, είναι εκείνοι που γνωρίζουν ότι τα σπουδαία πράγματα δεν έχουν ακόμη συμβεί και ότι οι  ίδιοι είναι εκείνοι που θα τα πραγματοποιήσουνΜέλβιν Εβανς
Είναι καλύτερο να πέσεις σε κόρακες παρά σε κόλακες, γιατί οι πρώτοι τρωνε τους νεκρούς ενώ οι δεύτεροι τρωνε τους ζωντανούς Τάσσος Δήμου " Ένα τριαντάφυλλο που δεν το αφήνουν να ανθίσει"
Ο καθένας που έκανε ποτέ μια καλή πράξη για μας ή μας είπε μια λέξη ενθάρρυνσης, έχει συμβάλει στη διαμόρφωση του χαρακτήρα μας και των σκέψεων μας καθώς και στην επιτυχία μαςΤζωρτς Ανταμς
Να φτάνουν είδα δολοφόνων στρατιές κι ήθελα να φωνάξω- "σταματήστε!". Μα ξέροντας πως με κρυφοκοίταζε ο χαφιές μ΄ άκουσα να φωνάζω- "Ζήτω! Προχωρήστε!"                                                                                      Μπέρτολτ Μπρεχτ
Όταν πιστεύεις ότι είσαι αξιαγάπητος τότε είσαι ανοικτός, εγκάρδιος και στοργικός και εκπέμπεις κύματα αγάπης στα οποία οι άνθρωποι ανταποκρίνονται.  Νταιάνα Κουπερ                                                                         
Όσο μακριά και να πάει ο νους ποτέ δεν φθάνει εκεί που μπορεί να φθάσει η καρδιά                                                                                             Βίκτωρ Ουγκώ
....Ο άνθρωπος χρειάζεται κάποιον που να τον νοιάζεται, έστω και ένα, φθάνει να νοιάζεται πραγματικά και δεν μιλάω για μεγάλες εξάρσεις. Μιλάω για μικροπράγματα, για μικρές χειρονομίες που δείχνουν ενδιαφέρον.                                                                Λέο Μπουσκάλια
Ο έρωτας κρατάει όσο δε βρίσκει ανταπόκριση και φλογίζεται μονάχος του. Αγαπούμε πραγματικά εκείνους που μας αγαπούν, αλλά μόλις καταλαβαίνουμε πως μας αγαπούν και τους χορτάσαμε, η μαγεία εξαφανίζεται. Η βεβαιότητα μας φέρνει τον κόρο, λες και ο έρωτας σκότωσε τον ίδιο τον έρωτα.      Νικόλας Σεγκύρ- " Το συζυγικό κρεββάτι"
 ..Οι άνθρωποι ποτέ δεν αγαπούν εκείνο που έχουν σίγουρα στα χέρια τους, αλλά εκείνο που εκτίμησαν άλλοι. Αυτό είναι η τύχη των ζωντανών, αυτός είναι ο νόμος του έρωτα.    Νικόλας Σεγκυρ- "Το μυστικό της Πηνελόπης"                    
... αλλά το ανθρώπινο πλάσμα δέχεται χίλια αόρατα σπέρματα που ωριμάζουν μέσα του, χωρίς να το υποπτεύεται. Δεν γνωρίζουμε τους άλλους αλλά εκείνους που δεν γνωρίζουμε περισσότερο είναι ίσως οι εαυτοί μας. Πιστεύοντας πως ζούμε μια σταθερή ζωή, πως έχουμε μόνιμα όνειρα και δύναμη στην κρίση μας, είμαστε στην πραγματικότητα στο έλεος δυο ματιών, ενός χαμόγελου και ακόμη στο έλεος των μυστικών παρορμήσεων μας, των τυφλών ένστικτων, σε όλα τα στοιχεία που σαλεύουν μέσα μας και έξω από εμάς.  Νικόλας Σεγκύρ- "Το συζυγικό κρεββάτι"
Κυριότερος μας σκοπός είναι όχι να βλέπουμε κάτι θολό που κείτεται σε απόσταση, αλλά να παίρνουμε αυτό που ξεκάθαρο βρίσκεται στην παλάμη μας. Ντέηλ Καρνέζι- ¨Εξω η στενοχώρια"
  Ποτέ μην αισθάνεσαι ντροπή όταν προσπαθείς και αποτυγχάνεις, γιατί εκείνος που δεν απότυχε ποτέ είναι αυτός που δεν προσπάθησε ποτέ. Ανώνυμος
....αλλά κι εμείς όσο σιχαμερά αδύναμοι κι αν είμαστε μπορεί να ζήσουμε την εμπειρία της αληθινής, άδολης αγάπης. Ποιος από μας δεν έτυχε κάποτε να συλλογιστεί όταν λάτρευε τυφλά κάποιαν που δεν μπορούσε να αποκτήσει?"Τι σημασία έχει αν δεν είναι δική μου! Ολο που έχει σημασία είναι να υπάρχει για να μπορώ να την λατρεύω και να την θεοποιώ για πάντα". ¨Οσο κι αν είναι ακατόρθωτη μια εξαρσιασμένη στάση ο άνθρωπος που τέτοια συλλογίζεται πατάει σε σταθερό έδαφος.γνώρισε την στιγμή της άδολης αγάπης και καμιά άλλη δεν συγκρίνεται με αυτή όσο κι αν είναι σταθερή και μακροβίοτη.  Χένρι Μίλλερ- ΝΕΧUS
Η ψήφος είναι πιο δυνατή από τη σφαίρα. Με τη σφαίρα μπορεί να σκοτώσεις τον εχθρό σου. Με την ψήφο μπορεί να σκοτώσεις το μέλλον των παιδιών σου. Αβραάμ Λίνκολν
...Ζύγισε όλες τις σχέσεις σου όχι σαν μόνιμες καταστάσεις, αλλά σαν συνεχώς αναθεωρούμενες αποφάσεις ανανέωσης αυτού που γίνεται μέχρι τώρα. Για την ακρίβεια ξέχασε τη λέξη σχέσεις. Αναγνώρισε ότι δεν μπορείς να ζήσεις με ένα πρόσωπο παρά μόνο στο παρόν και επειδή θέλεις αυτό το παρόν να είναι απολαυστικό θα φροντίσεις να γίνει.¨Ολες σου οι κουβέντες περί μονιμότητας μπορεί να σβήσουν σ ένα λεπτό, με το θάνατο του συντρόφου σου ή με την απόφαση του να μη συνεχίσει  μαζί σου. Γιατί όμως να στενοχωριέσαι επειδή δεν υπάρχει "ιδανική" μονιμότητα όταν μπορείς να ζήσεις ευτυχισμένα τη συγκεκριμένη στιγμή. Γουέην Ντυερ- " Να κινείς τα δικά σου νήματα"
 ¨ Η ζωή είναι ένας σταθμός αφθονίας μέγάλης εμβέλειας που το μόνο που περιμένει από εμάς είναι να συντονιστούμε με ένα από τα άπειρα προγράμματα του. Κρίστιαν Σόρενσεν- "Το μυστικό της ζωής"
Η αναμονή της συμφοράς πάντα είναι πολύ πιο τρομερή και ανυπόφορη παρά η ίδια η συμφορά. Ντ. Πίσαρεφ
Μην περνάτε τη μισή σας ζωή λέγοντας τι πρόκειται να κάνετε και την άλλη μισή εξηγώντας γιατί δεν το κάνατε. Τζων Μέισον 
Σχεδόν όλες οι αποτυχίες είναι αποτέλεσμα του ότι οι άνθρωποι τα παράτησαν πολύ γρήγορα. Για να καρφωθεί το καρφί της επιτυχίας χρειάζεται το καρφί της επιμονής. Τζων Μέισον
Σημαδέψτε το φεγγάρι. Ακόμη κι αν αστοχήσετε, θα προσγειωθείτε ανάμεσα στα άστρα. Λες Μπράουν
Κοιτάξτε τον εργάτη που σφυροκοπεί το βράχο, το ένα κτύπημα μετά το άλλο. Μπορεί να δώσει εκατό κτυπήματα χωρίς να εμφανιστεί ούτε ένα ράγισμα στο βράχο. Ομως στο εκατοστο πρώτο κτύπημα ο βράχος σπάει και ξέρουμε καλά πως δεν ήταν το τελευταίο κτύπημα που το κατάφερε αυτό, αλλά όσα προηγήθηκαν. Τζέικομπ Ρις
Το μήνυμα της ζωής σου έγκειται σε αυτά που θα δώσεις. Ερχόμαστε στη ζωή χωρίς να έχουμε τίποτα και φεύγουμε επίσης χωρίς να έχουμε τίποτα. Το μόνο που μπορείς να κάνεις σ' αυτή τη ζωή είναι το να δίνεις. Ο σκοπός αφορά πάντα την προσφορά. ¨Οταν δίνεις, υπηρετείς, αγαπάς και προωθείς την αρμονία, θα νοιώσεις τη διαφορά μέσα σου. .Γουέην Ντύερ-"Πραγματική Μαγεία"
Η ζωή είναι ένα νόμισμα. Μπορείς να το ξοδέψεις όπως θες, αλλά μπορεί να το ξοδέψεις μόνο μια φορά. Λίλλιαν Ντίκσον
Σε κανένα η ευτυχία δεν δίνει εγγυήσεις. Η ζωή απλώς μας δίνει χρόνο και χώρο. Σε μας εναπόκειται να τη γεμίσουμε με χαρά. Ανώνυμος
Η μελαγχολική ψυχή μεγαλώνει τη δυστυχία, ενώ ένα χαρούμενο χαμόγελο διαλύει συχνά την ομίχλη που προαγγέλλει την καταιγίδα. Λίντια Σιγκούρνι
 ¨Ενα κόκαλο στο σκύλο δεν είναι φιλανθρωπία. Φιλανθρωπία είναι το κόκαλο που μοιράζεσαι με το σκύλο όταν πεινάς όσο κι αυτός. Τζακ Λόντον
Ο μόνος τρόπος να αποφύγεις να νιώσεις δυστυχισμένος είναι να μην έχεις τον ελεύθερο χρόνο να αναρωτηθείς αν είσαι ευτυχισμένος. Τζωρτς Μπερναρντ Σω
Ο λόγος που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν προχωρούν και πολύ στη ζωή είναι ότι παρακάμπτουν την ευκαιρία και σφίγγουν το χέρι στην αναβολή. Η αναβολή είναι ο τάφος που μέσα του θάβεται η ευκαιρία. Τζων Μέισον
 Στον έρωτα κανείς δεν μπορεί να πονέσει κανέναν. Ο καθένας από εμάς είναι υπεύθυνος γι' αυτό που αισθάνεται και δεν μπορούμε να κατηγορούμε άλλο.. Πάουλο Κουέλο - "Ενδεκα λεπτά"
 Γνωμικό είναι ένα μυθιστόρημα από το οποίο έσβησαν τα περιττά λόγια. Γ. Λάιμπνιτς
 Οι πολιτικοί είναι παντού οι ίδιοι. Υπόσχονται να χτίσουν γέφυρες ακόμα κι όταν δεν υπάρχουν ποτάμια. Νικήτα Χρουτσιώφ
 Ο ρους του χρόνου ούτε ποτέ βοήθησε, ούτε ποτέ εμπόδισε τις επιθυμίες μας. Ενυπάρχει ανεξάρτητα και όμως μας περικλείει στη ζεστασιά του. Φοίλ Φέργκιουσον -" Ευτυχία"
 Η ζωή τρέχει όπως η άμμος μέσα σε μια κλεψύδρα, μόνο που όταν αδειάσει, δεν μπορεί να γυρίσεις την κλεψύδρα ανάποδα και να ξαναρχίσεις. Τζακ Λέμον
Ξέρεις τι είναι ο έρωτας; Το άγριο μπλε της θάλασσας, Το βαθύ κόκκινο της παπαρούνας. Το φλύαρο πράσινο του λειβαδιού. Το μεθυσμένο πορτοκαλί του χειμωνιάτικου ήλιου. Αλκιόνη Παπαδάκη - " Κάργιες"
Η χαρά έρχεται στη ζωή μας, όταν έχουμε κάτι να κάνουμε, κάτι να αγαπάμε και κάτι να ελπίζουμε. Τζόζεφ Αντισον
 Η αγάπη είναι σαν το πυρωμένο σίδηρο. Αν το ακουμπήσεις θα καείς, ο πόνος θα φύγει, αλλά το σημάδι θα μείνει εκεί για πάντα. Ανώνυμος
Την αληθινή αγάπη είναι δύσκολο να την βρεις, εύκολο να την χάσεις, και ακατόρθωτο να την ξεχάσεις. Ανώνυμος
 Η εκκλησία που αγνοεί την επίγεια πραγματικότητα δε θα επιζήσει για να απολαύσει την ουράνια. Νταν Μπράουν- "Οι Πεφωτισμένοι"
 Το φιλί είναι ένα τέχνασμα, σχεδιασμένο από τη φύση για να σταματάει τα λόγια όταν περιττεύουν. Ι.Μπέργκμαν
Το μέτρο της αγάπης είναι η αγάπη χωρίς μέτρο. Αυγουστίνος
Η φιλία βελτιώνει την ευτυχία και μετριάζει τη δυστυχία, διπλασιάζει τη χαρά μας και κόβει στα δύο τον πόνο μας. Τζ. Αντισον
Ο εχθρός που ανακαλύπτει τα λάθη σου, είναι πιο ωφέλιμος παρά ο φίλος που τα κρύβει.Λεονάρντο Ντα Βίντσι
Οι άνθρωποι που πάνε μπροστά σ άυτόν τον κόσμο είναι εκείνοι που σηκώνονται και ψάχνουν για τις συνθήκες που θέλουν και που άμα δεν τις βρουν τις δημιουργούν μόνοι τους. Μπέρναρντ Σω
 Ο πλούτος δεν αλλάζει τον άνθρωπο, τον αποκαλύπτει. Σ.Νέκερ
Μερικά βιβλία είναι άξια να τα δοκιμάζεις, μερικά να τα καταπίνεις και μερικά, πολύ λιγα να τα μασάς και να τα χωνεύεις. Φράνσις Μπέικον
 Αυτή η αδιαφορία που κάνει τη ζωή αφόρητη για τους φιλήδονους και τους νωχελείς είναι άγνωστη σ΄ αυτούς που έχουν μάθει να διαβάζουν. Φ.Φενελόν
Το πραγματικό νόημα της ζωής είναι να φυτεύετε δένδρα, κάτω από τη σκιά των οποίων δεν περιμένετε να καθίσετε. Νέλσον Χέντερσον
Ζήστε για το σήμερα. Μην αφήσετε αυτά που έχετε στα χέρια σας σήμερα να χαθούν για πάντα, επειδή το μέλλον σας ενθουσίασε και το παρελθόν σας αποκάρδιωσε. Τζον Μέισον
Το παρόν είναι το μόνο που έχουμε. Οτιδήποτε έχει συμβεί και οτιδήποτε πρόκειται να συμβεί δεν είναι παρά μια σκέψη. Γουέην Ντύερ
Ο άνθρωπος που σπέρνει σπόρους καλοσύνης, απολαμβάνει ανεξάντλητη σοδιά. Τζον Μέισον
Οι πιο ασήμαντοι άνθρωποι είναι αυτοί που έχουν τη μεγαλύτερη κλίση να χλευάζουν τους άλλους. Η μόνη ελπίδα που έχουν, για να εξυψωθούν οι ίδιοι, είναι να μειώσουν τους διπλανούς τους. Γουίλιαμ Χαζλιτ
Το να περιμένετε από τον κόσμο να σας συμπεριφερθεί σωστά, επειδή είστε καλός άνθρωπος, είναι σαν να περιμένετε από ένα ταύρο να μη σας επιτεθεί, επειδή είστε χορτοφάγος. Ντένις Γόλει
 Αν ο θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή θα έδειχνα στους ανθρώπους πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται. Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές
 Το αληθινό δάκρυ απεχθάνεται τα φώτα της δημοσιότητας. Κυλάει μόνο του.. ολομόναχο. Μ. Παλλάντιος
 Αν αμφιβάλλεις για μια πράξη αν είναι δίκαιη ή άδικη, άπεχε απ΄αυτή. Βολταίρος
Οι φιλόσοφοι μονάχα εξηγούσαν με διάφορους τρόπους τον΄κόσμο, το ζήτημα όμως είναι να τον αλλάξουμε. Κάρολος Μαρξ
Μην φοβάσαι τους εχθρούς σου- στη χειρότερη περίπτωση μπορεί να σε σκοτώσουν! Μην φοβάσαι τους φίλους σου - στη χειρότερη περίπτωση μπορεί να σε προδώσουν! Να φοβάσαι τους αδιάφορους- αυτοί δεν σκοτώνουν ούτε προδίδουν όμως με τη σιωπηρή συμφωνία τους, κάθε μέρα γίνονται στον κόσμο και προδοσίες και εγκλήματα! Μπούρνο Γιασίνσκι
Οταν στέλνουμε μηνύματα μιζέριας στο σώμα μας, τότε τα κύτταρα του καταστρέφονται από φόβο και έτσι δημιουργούνται  διάφορα σωματικά προβλήματα. ¨Οταν όμως στέλνουμε μηνύματα χαράς, τότε τα κύτταρα του σώματος μας ακτινοβολούν από υγεία. Νταιάνα Κούπερ- "Ανακάλυψε τα μυστικά του εαυτού σου"
Η προσπάθεια να επιβάλεις 100% έλεγχο πάνω σ΄όλα, οδηγεί σε τέτοια θεομηνία, που σε σύγκριση μ΄αυτή η αναρχία φαίνεται σαν μητέρα της τάξης. Νικολάι Σμιλιώφ
Η ευτυχία δεν είναι μια σταθερή και συνεχής κατάσταση. Μοιάζει περισσότερο με μικρά πολύτιμα πετράδια σκορπισμένα σε διαφορετικές χρονικές στιγμές. Πρέπει να τα " αποθηκεύουμε" ώστε να μπορούμε να τα ξαναβγάλουμε κατά καιρούς και να τα ξαναβιώνουμε. Γουέντι Γκραντ
Το πιο πολύτιμο αγαθό είναι η γνώση.. Το χρήμα χάνεται, η υγεία και η δύναμη μειώνονται, αλλά ότι έχει κερδηθεί από το νου μένει δικό του Κινέζικη Σοφία
¨Οταν πρόκειται για θέματα που αφορούν τους πολλούς, η φωνή των ανθρώπων πρέπει να γίνεται κραυγή. ¨Οταν αυτή η κραυγή δεν ακουστεί στην ώρα της πετρώνει μέσα μας και οι άνθρωποι βουβαίνονται. Τάσσος Δήμου
Εμείς οι αντιπρόσωποι του λαού, μην ξεχνούμε ότι οφείλουμε να συμβουλευόμαστε και όχι να υποτάσσουμε την κοινή γνώμη. Είμαστε οι εκπρόσωποι του λαού. ¨Όχι ο κυρίαρχος λαός. Μιραμπώ
Απ΄΄ολες τις αμφισβητήσεις ομορφώτερη είναι σαν οι φοβισμένοι και οι αδύναμοι σηκώνουν το κεφάλι και παύουν να πιστεύουν στη δύναμη των τυράννων. Μπρεχτ
Το να προσπαθείτε να πετύχετε χωρίς σκληρή δουλειά είναι σαν να προσπαθείτε να θερίσετε κάτι που δεν έχετε σπείρει. Ντέιβιντ Μπλάι
Η αλήθεια είναι ότι αν ανακαλύψετε μια διαδρομή χωρίς εμπόδια, μάλλον είναι μια διαδρομή που δεν οδηγεί σε κανένα σημαντικό μέρος. Η αντιξοότητα ανοίγει το δρόμο στην ευκαιρία. Τζον Μέισον
Κάθε μονοπάτι έχει λακκούβες με λάσπη, αλλά αυτές οι λακκούβες μπορεί να μας υποδείξουν που να πατήσουμε. Τζον Μέισον
Το ερώτημα στο οποίο πρέπει να απαντήσει ο κάθε άνθρωπος δεν είναι το τι θα έκανε αν είχε τα μέσα, το χρόνο, την επιρροή και τη μόρφωση, αλλά το τι κάνει με τα μέσα ΄που διαθέτει. Χάμιλτον Μάμπι
Η αίσθηση του χιούμορ μπορεί να σας βοηθήσει να παραβλέψετε τους άσχημους, να ανεχθείτε τους δυσάρεστους, να αντιμετωπίσετε το αναπάντεχο και να χαμογελάσετε στο αβάστακτο. Μοσέ Γουάντους
Τα συνηθισμένα πνεύματα συνήθως απορρίπτουν οτιδήποτε εκτείνετε πέρα από τη δική τους αντίληψη. Ροσφουκό
¨Οσο περισσότερο ασχολείστε με τις αδυναμίες των άλλων, τόσο περισσότερο θα επηρεάσετε το δικό σας μυαλό με δυστυχία. Τζον Μέισον
Πρώτα εστιάστε την προσοχή σας στο να ανακαλύψετε το σκοπό σας και μετά επικεντρωθείτε στην πραγματοποίηση του. Το αν έχετε ένα ισχυρό γιατί θα σας δώσει το απαραίτητο πως. Τζον Μέισον
εΕάν προσέξουμε καλά, θα αντιληφθούμε ότι καμμιά ημέρα δεν είναι η ίδια με την άλλη. Κάθε πρωινό φέρνει μαζί του μια κρυμμένη ευλογία. Πάολο Κουέλο
Η αναμονή πονάει. Η λησμονιά πονάει. Αλλά το να μην ξέρεις ποια απόφαση να πάρεις είναι ο χειρότερος πόνος. Πάολο Κουέλο
Αλλαξε τη ρουτίνα της ζωής σου για λίγο. Κάνε την κάθε μέρα σου καινούργια. Δοκίμασε κάτι διαφορετικό, κάνε πατινάζ, φάε μεξικάνικο φαγητό, πήγαινε μόνος σου στον κινηματογράφο, κάνε έναν περίπατο το ξημέρωμα, γίνε μέλος σε μια λέσχη ερασιτεχνών φωτογράφων, διάβασε ένα μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας, άλλαξε τη θέση των επίπλων σου, άκουσε Βάγκνερ, γράψε ένα ποίημα... κάνε οτιδήποτε αισθάνεσαι σαν τρελλή παρόρμηση. Δεν πειράζει αν δε θελήσεις   ποτέ να το ξανακάνεις. Αυτό που μετράει είναι το διαφορετικό. Να εξερευνήσεις καινούργιες πιθανότητες. Τζιλ Εντουαρντς
¨Οταν βρισκόμαστε ψηλά, όλα τα βλέπουμε μικρά. Η δόξα και τα βάσανα μας, οι χαρές μας και οι λύπες δεν έχουν πια καμιά σημασία. όλα εκείνα που κερδίσαμε ή χάσαμε μένουν εκεί κάτω. Από την κορφή του βουνού μπορείς να καταλάβεις πόσο μεγάλος είναι ο κόσμος και πόσο απέραντος είναι ο ορίζοντας. Πάολο Κουέλο- "Το Πέμπτο βουνό"
HΗ ωριμότητα μιας κοινωνίας καταγράφεται και αποτυπώνεται μέσα από τη δυνατότητα της να δημιουργεί το μέλλον, αξιοποιώντας ανάλογα το παρελθόν, και όχι απλά να διαχειρίζεται το παρόν. Ανδρέας Μάτσας
Aληθινή αγάπη δεν είναι εκείνη που αντέχει στο μακρόχρονο χωρισμό, αλλά εκείνη που αντέχει τη  μακρόχρονη οικειότητα. Χ. Ρόουλεντ
 Τα γεράματα δεν σε προστατεύουν από τον έρωτα. ¨Όμως ο έρωτας σε προστατεύει από τα γεράματα. Ζαν Μορό
...τότε ακόμα δεν είχα καταλάβει πόσο ενώνει τους ανθρώπους η συμφορά που μοιράζεται στα ίσα, και πόσο βαθιά ριζώνει η αγάπη, όταν τη σφραγίζει η μεγαλοψυχία της κατανόησης και της συμπαράστασης που αντέχει στο χρόνο και τον πόνο. Κάτια Κισσονέργη " Οι ματιές που της έλειψαν"
 Η ευκαιρία δεν κτυπάει την πόρτα μόνο μια φορά, κτυπάει συνέχεια. Μα συχνά δεν ακούμε το χτύπο της ή υποκρινόμαστε πως δεν ακούμε ή φοβόμαστε να απαντήσουμε. Λου Μαρίνοφ "Πλάτωνας όχι Πρόζακ"
Κρατείστε γερά το χρόνο! Φρουρείστε τον, προστατεύστε τον, κάθε ώρα, κάθε λεπτό! Γλιστρά απαρατήρητος.. Κρατείστε κάθε λεπτό σαν να είναι ιερό. Δώστε σε κάθε λεπτό σαφήνεια και νόημα, στο καθένα το βάρος της επίγνωσης σας, στο καθένα την αληθινή και πρέπουσα ολοκλήρωση. Τόμας Μαν
Τα ύπουλα φίδια κρύβονται ανάμεσα στα ανθισμένα ασφοδέλια Αλκιόνη Παπαδάκη " Στο ακρογιάλι της ουτοπίας"
  Τους δούλους δεν τους παρασκευάζει  μόνο το δόρυ του κατακτητή αλλά και των καταδυναστευομένων η αμάθεια. Ρήγας Φεραίος
Το να κάνεις το απλό περίπλοκο είναι κοινό και συνηθισμένο. Το να κάνεις το περίπλοκο απλό, φοβερά απλό, είναι δημιουργικότητα. Τσάρλς Μίνγκους
Ο μόνος οδηγός του ανθρώπου είναι η συνείδηση του. Η μόνη ελπίδα της μνήμης του είναι η ευθύτητα και η ειλικρίνεια των πράξεων του. Γ. Τσόρτσιλ
..για τους φίλους σου στην ανάγκη να μπαίνεις μπροστά. Και αν σε προδώσουν, να μη στενοχωρηθείς που σε πρόδωσαν. Να τους λυπάσαι που δεν είχαν τη δική σου δύναμη. Κάτια Κισσονέργη " Οι ματιές που τις έλειψαν"
Το φοβερό δεν είναι ο θάνατος, αλλά οι ζωές που ζουν οι άνθρωποι και αυτά που δεν ζουν μέχρι να έρθει ο θάνατος. Τσάρλι Μπουκόφσκι
Τα πιο ζεατά καζάνια στην κόλαση είναι προορισμένα για εκείνους που τον καιρό της μεγάλης δοκιμασίας του έθνους κράτησαν ουδετερότητα. Δάντης
¨Οταν λες ψέματα φρόντισε να είναι απλά. Τζουλιαν Μπαρνς
Καλό βιβλίο είναι αυτό το οποίο μου έχει μάθει κάτι καινούργιο για τον κόσμο, κάτι που το ένιωθα, αλλά δε  μπορούσα να το εκφράσω με λόγια. Καλός συγγραφέας είναι αυτός που καταφέρνει να χωρέσει σε λέξεις κάτι που πάντα ήξερες, αλλά ποτέ δεν μπορούσες να το εκφράσεις. Ϊαν Ράνκιν
Αληθινός δείκτης του πολιτισμού δεν είναι το επίπεδο του πλούτου ή της μόρφωσης, το μέγεθος των πόλεων και ούτε η αφθονία των συγκομιδών, αλλά το ήθος των ανθρώπων που ανατρέφει η χώρα. Ρ. Εμερσον
Η περιφάνια των μικρών ανθρώπων είναι να μιλάνε συνεχώς για τον εαυτό τους, και των μεγάλων ανθρώπων- να μη μιλάνε καθόλου για τον εαυτό τους. Βολτέρος
Πως νιώθουν οι άλλοι άνθρωποι δεν πρέπει να κρίνουμε με τα δικά μας κριτήρια. ¨Οσο και σκοτεινή φανταζόμαστε την κατοικία των τυφλοπόντικων, το ίδιο το τρωκτικό βρίσκει τα παλάτια του φωτεινά.Α. Γκόλντσμιθ
Οι άνθρωποι κλαίνε διαβάζοντας φαντασίες των ποιητών, αλλά τα αληθινά βάσανα τα παρακολουθούν με αδιαφορία. Χ. Αντερσεν
Η ανάγκη για την κολακεία είναι τόσο δυνατή, ώστε κολακεύουμε τους άλλους μόνο για να ακούσουμε κι εμείς μια κολακεία Μ. Μπόουεν
Η πολεμική βιομηχανία είναι η κρυφή διαβολική δύναμη πίσω από τον εθνικισμό που οργιάζει παντού. Α. Αινστάιν
Το αληθινό νόημα του πολιτισμού δεν προυποθέτει την αύξηση της κατανάλωσης, αλλά τον ελεύθερο και καλά προμελετημένο περιορισμό των επιθυμιών, Μαχάτμα Γκάντι
Ο καθένας που προσπαθεί να βγει από το  μεγάλο κοπάδι που λέγεται "κοινωνία", προκαλεί τη δυσαρέσκεια του κοπαδιού. Πετράρχης
Ο ρουσφετολόγος πρέπει να τρέμει αν έκλεψε μόνο τόσα ώστε να αρκούν στον εαυτό του. Αν έκλεψε τόσα ώστε μπορεί να τα μοιραστεί και με άλλους, τότε δεν έχει τίποτε να φοβηθεί. Κικέρων
Η βασιλεία του ουρανού βρίσκεται μέσα μας. Ι. Χριστός
Το χρήμα είναι ο χειρότερος θεσμός μεσ' στους ανθρώπους. Γκρεμμίζει πολιτείες, γυρίζει το μυαλό τ' ανθρώπου στο κακό, τον σπρώχνει στην απάτη και στο έγκλημα και χάνεται κάθε ντροπή και σεβασμός και ξεπλανεύει συνειδήσεις τίμιες. Ευριπίδης
Είναι αδύνατο να μάθεις τα φρονήματα, τη σκέψη, την ψυχή του κάθε ανθρώπου προτού πάρει στα χέρια του την εξουσία. Ευριπίδης
Πρέπει να είσαι πολύ γενναίος για να μιλήσεις φωνακτά για κείνα που όλοι οι άλλοι γνωρίζουν αλλά μιλάνε χαμηλόφωνα. Α.Γκέρτσεν
Πολιτικός είσαι όταν μπορείς να αποσπάς από τους πλούσιους χορηγίες κι από τους φτωχούς ψήφους με την υπόσχεση πως θα προστατεύσεις τους μεν από τους δε. Ο. Αμέριγκε
 Ο απαισιόδοξος βλέπει δυσκολίες σε κάθε ευκαιρία και ο αισιόδοξος βλέπει ευκαιρίες σε κάθε δυσκολία. Ο. Τσέρτσιλ
Η ικανότητα μπορεί να σε πάει στην κορυφή, αλλά μόνο ο χαρακτήρας μπορεί να σε κρατήσει εκεί πάνω. Τζ. Ουοδίν
¨Οπως πάντα η νίκη έχει πολλούς πατέρες, ενώ η ήττα είναι ορφανή. Τζ. Τσιάνο
Ιδεαλιστής είναι εκείνος που, διαπιστώνοντας ότι τα τριαντάφυλλα μυρίζουν καλύτερα από τα λάχανα, συμπεραίνει ότι γίνονται και καλύτερη σούπα. Χ. Μένκεν
Μπορεί αυτός ο κόσμος να είναι η κόλαση κάποιου άλλου πλανήτη. Α. Χάξλει
Η στατιστική είναι σαν τη μίνι φούστα. Αποκαλύπτει πολλά, αλλά, αλλά κρύβει την ουσία. Α. Λέβενσταιν
¨Όταν υπάρχει ανάγκη να αποφασίσεις. Το καλύτερο πράγμα είναι να πράξεις το σωστό. Το δεύτερο καλύτερο πράγμα είναι να πράξεις λάθος. Το χειρότερο όλων είναι να μην κάνεις τίποτε. Θ Ρούσβελτ
Η νέα τεχνολογία μας οδηγεί πιο κοντά στ’ αστέρια και πιο μακριά απ’ τον εαυτό μας. Γκ. Ριντλς
Η θρησκεία είναι ο στεναγμός του καταπιεσμένου πλάσματος η καρδιά ενός άκαρδου κόσμου.. είναι το όπιο του λαού. Καρλ Μαρξ
Είναι σοφός εκείνος που μόνο σε μια περίπτωση νευριάζει, όταν του κλέβουν το χρόνο. Δάντης
Η μεγαλοφυία είναι ένα τοις εκατό έμπνευση και ενενήντα τοις εκατό ιδρώτας. Τόμας ¨Εντισον
Η ελπίδα είναι πάντοτε επαναστατική επειδή αυτή αρνείται να αποδεχθεί ότι το παρόν είναι αμετάβλητο. Κλαούντιο Μάγκρις
Εμπιστέψου όχι όσους σε επαινούν για κάθε τι που κάνεις ή που λες, αλλά όσους σε επιπλήττουν για τα σφάλματα σου. Ισοκράτης

Λαχταρώ – Ερωτικό Ποίημα Sarah Kane

Εγώ θέλω να κοιμάμαι πλάι σου.
Και να σου κάνω τα ψώνια σου, και να σου κουβαλάω τις σακούλες σου,
Και να σου λέω πόσο πολύ μου αρέσει να είμαι μαζί σου,
Και να θέλω να παίζουμε κρυφτό,
Και να σου δίνω τα ρούχα μου, και να σου λέω πόσο μ’ αρέσουν τα παπούτσια σου,
Και να κάθομαι στις σκάλες ώσπου να κάνεις μπάνιο,
Και να σου τρίβω το σβέρκο σου,
Και να σου φιλάω τα πόδια σου,
Και να σου κρατάω το χέρι σου,
Και να βγαίνουμε για φαγητό, και να μη με νοιάζει που θα μου τρως το δικό μου,
Και να σου δακτυλογραφώ την αλληλογραφία σου, και να σου κουβαλάω τα ντοσιέ σου,
Και να γελάω με την παράνοια σου,
Και να σου δίνω κασέτες που δεν θα τις ακούς,και να βλέπουμε καταπληκτικές ταινίες, και να βλέπουμε απαίσιες ταινίες,και να μαλώνουμε για το ραδιόφωνο,
και να σε βγάζω φωτογραφίες όταν κοιμάσαι,
και να σηκώνομαι πρώτος για να σου φέρω καφέ και κουλούρια και γεμιστά κρουασάν,
Και να πηγαίνουμε για καφέ στο Φλοράντ τα μεσάνυχτα,
Και να σ’ αφήνω να μου κάνεις τράκα τσιγάρα,
Και να μην καταφέρνω ποτέ να βρω ένα σπίρτο,
Και να σου λέω τι είδα στην τηλεόραση χτες το βράδυ,
Και να μη γελάω με τα αστεία σου, και να σε θέλω το πρωί αλλά να σ’ αφήνω να κοιμηθείς λίγο ακόμα.
Και να φιλάω την πλάτη σου, και να χαϊδεύω το δέρμα σου.
Και να σου λέω πόσο μα πόσο αγαπώ τα μαλλιά σου, τα μάτια σου, τα χείλη σου, το λαιμό σου, το στήθος σου,
Και να κάθομαι στις σκάλες και να καπνίζω, ώσπου να γυρίσει σπίτι ο διπλανός σου,
Και να κάθομαι στις σκάλες ώσπου να γυρίσεις σπίτι εσύ,
Και να τρελαίνομαι όταν αργείς,
Και να ξαφνιάζομαι όταν γυρίζεις νωρίτερα,
Και να σου χαρίζω ηλιοτρόπια,
Και να πηγαίνω στο πάρτι σου και να χορεύω ώσπου να πέσω ξερός,
Και νάμαι δυστυχισμένος όταν έχω άδικο,
Και νάμαι ευτυχισμένος όταν με συγχωρείς,
Και να χαζεύω τις φωτογραφίες σου,
Και να παρακαλάω να σ’ ήξερα μια ζωή.
Και ν’ ακούω τη φωνή σου στο αυτί μου,
Και να νοιώθω το δέρμα σου πάνω στο δέρμα μου,
Και να τρομάζω όταν θυμώνεις,
Και τόνα σου μάτι να κοκκινίζει και το άλλο γαλάζιο,
Και να σ’ αγκαλιάζω όταν σε πιάνει αγωνία,
Και να σε κρατάω σφιχτά όταν πονάς,
Και να σε θέλω όταν σε μυρίζω,
Και να σε πληγώνω όταν σε αγγίζω,
Και να κλαψουρίζω όταν είμαι πλάι σου, και να κλαψουρίζω όταν δεν είμαι,
Και να κυλάει το σάλιο μου πάνω στο στήθος σου,
Και να σε πλακώνω και να σε πνίγω τις νύχτες,
Και να ξεπαγιάζω όταν μου παίρνεις τις κουβέρτες, και να ζεσταίνομαι όταν δεν μου τις παίρνεις,
Και να λιώνω όταν χαμογελάς και να διαλύομαι όταν γελάς,
Και να μην καταλαβαίνω όταν λες ότι σε απορρίπτω,
Και ν’ αναρωτιέμαι πως σου πέρασε ποτέ απ’ το νου ότι εγώ θα μπορούσα ποτέ να σε απορρίψω,
Και ν’ αναρωτιέμαι ποια είσαι αλλά να σε δέχομαι έτσι όπως είσαι,
Και να σου λέω για το μαγεμένο δάσος, τον άγγελο του δέντρου, το αγόρι που πέρασε πετώντας τον ωκεανό επειδή σ’ αγαπούσε,
Και να σου γράφω ποιήματα, και να αναρωτιέμαι γιατί δεν με πιστεύεις,
Και να σ’ αγαπάω τόσο βαθιά που να μην μπορώ να το βάλω σε λόγια,
Και να θέλω να σου πάρω ένα γατάκι που θα το ζηλεύω γιατί θα το προσέχεις περισσότερο από μένα,
Και να μη σ’ αφήνω να σηκωθείς απ’ το κρεβάτι όταν πρέπει να φύγεις,
Και να σου αγοράζω δώρα που εσύ δεν τα θέλεις, και πάλι να τα παίρνω πίσω,
Και να σου λέω να παντρευτούμε, και συ να μου λες πάλι όχι,
Αλλά εγώ να στο λέω και να στο ξαναλέω, γιατί όσο κι αν νομίζεις πως δεν το λέω σοβαρά εγώ πάντα σοβαρά το έλεγα, από την πρώτη φορά που στο είπα,
Και να τριγυρίζω στη πόλη και να τη νοιώθω άδειος χωρίς εσένα,
Και να θέλω ότι θέλεις,
Και να νομίζω πως χάνομαι, αλλά να ξέρω πως πλάι σου είμαι ασφαλής,
Και να σου μιλάω για ότι χειρότερο έχω μέσα μου,
Και να προσπαθώ να σου δίνω ότι καλύτερο έχω μέσα μου γιατί δεν σου αξίζει τίποτα λιγότερο
Και να σου λέω την αλήθεια αν και κατά βάθος δεν θέλω
Και να προσπαθώ να είμαι ειλικρινής γιατί ξέρω πως το προτιμάς,
Και να νομίζω πως όλα τέλειωσαν, κι ωστόσο να περιμένω άλλα δέκα λεπτά πριν με πετάξεις έξω απ’ ζωή σου,
Και να ξεχνάω ποιος είμαι,
Και να κάνουμε έρωτα στις τρεις το πρωί,
Και κάπως με κάποιο τρόπο να σου εκφράζω έστω και λίγο
Τον ακάθεκτο
Τον ακατάλυτο
Τον ακατάσβεστο
Τον μεταρσιωτικό
Τον ψυχαναλυτικό
Τον άνευ όρων τον τα πάντα πληρούντα, τον δίχως τέλος και δίχως αρχή,
ΕΡΩΤΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΣΕΝΑ...